...กาลหนึ่งซึ้งไม่รู้เวลา... มีโพรงกระต่ายอยู่โพรงหนึ่ง
โพรงนั้นอยู่ใต้ดินลึกลงไปหลายเมตร อาจจะเกิดจากน้ำกัดเซาะ
หรือเป็นโพรงของสัตว์อื่นอยู่ก่อน แล้วกระต่ายตกลงไปไม่ทราบได้ แต่ใน
โพรงนี้ยังมีกระต่ายอยู่ฝูงหนึ่ง
เหล่ากระต่ายนี้มีขนสีขาวราวหิมะ และดวงตาสุกใสสีเหลืองดั่ง
บุษราคัมชั้นดี ใช้ชีวิตอยู่ในโพรงไร้แสงมานานเท่าไรไม่มีผู้ใดทราบ
แม้จะเป็นเหล่ากระต่ายเองก็เช่นกัน มันมีชีวิตและตายลงในโพรง
โดยที่ไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องราวนอกโพรง เมื่อเจาะโพรงขึ้นสูงไปถึงจุดหนึ่งพบว่า
ไม่สามารถขุดต่อได้ เหล่ากระต่ายซึ่งมีนิสัยขุดลงจึงขุดโพรงไปรอบข้าง
และไม่คิดว่าจะรู้ว่าด้านบนมีอะไร อาจจะเป็นเพราะว่าสัญชาติญาติที่สืบทอดกันมา
ในฝูง เหล่ากระต่ายจึงมีชีวิตเช่นนี้สืบต่อมาหลายชั่วอายุขัย
ณ จุดกึ่งกลางของอาณานิคมกระต่าย อยู่สูงขึ้นไปยังมีช่องโพรงที่
ทะลุถึงภายนอกโพรง บางครั่งช่องโพรงนั้นจะมีลำแสงสาดส่องลงมา ทำให้
ช่องโพรงนั้นสว่างกว่าส่วนอื่น เหล่ากระต่ายที่ชินกับความมืดจึง
มักจะแสบตาและไม่ชอบโพรงที่สว่างเกินไปนั้น แต่ที่นั้นเป็นที่มีแอ่งน้ำที่
ใหญ่ที่สุดอยู่ใต้โพรง เป็นที่ที่มีพืชขึ้นหนาแน่นกว่าส่วนอื่น บางครั่งกระต่าย
ทั้งหลายจึงมาที่นี่ในตอนกลางคืนที่แสงสว่างลดลงบ้าง
ฝูงกระต่ายอาศัยอยู่ในโลกที่มีแต่พวกตนและโพรงดิน ไม่เคย
สนใจว่าอะไรอยู่นอกโพรง หรือแม้แต่สงสัยว่ามีสิ่งอื่นนอกจากที่พวกมันเห็น
หรือไม่? อาจจะเพราะมันคิดว่าทั้งหมดที่มันต้องการในการมีชีวิตล้วนอยู่ใน
โพรง
ดังนั้นนอกเหนือจากนั้นไม่จำเป็น
หากชีวิตของเหล่ากระต่ายยังดำเนินแบบนี้ต่อไปอาจจะไม่มีเรื่องราว
ให้เล่าขาน หากแต่ในโพรงกระต่ายนั้น กลับมีกระต่ายที่แปลกแยกจากตัวอื่น
ถือกำเนิดขึ้น
ณ มุมหนึ่งของถ้ำใหญ่ ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง แม่กระต่ายตัว
หนึ่งได้ให้กำเนิดลูกกระต่ายออกมาหนึ่งครอกที่ริมแอ่งน้ำใหญ่ โดยมีลูก
กระต่ายตัวหนึ่งในครอกเป็นสีดำสนิทดุจนิล
เมื่อลูกกระต่ายลืมตาขึ้นมามันก็พบว่ามันอยู่ตัวคนเดียว แม่ของมัน
และพี่น้องร่วมครอกล้วนตายลงหลังจากที่เกิดได้ไม่นาน ลูกกระต่ายพบว่าแม่
ไม่มีนมให้ลูกดื่มอีกแล้ว มันหันไปรอบๆก็ไม่พบสิ่งอื่นใดนอกจากหญ้า
และบึงน้ำ ในบึงนั้นมีสิ่งที่ประหลาดสีเหลืองกลมโตสุกสว่างลอยอยู่ ลูก
กระต่ายน้อยคืบคลานเข้าไปใกล้ริมบึง เมื่อชะโงกหน้าลงไปก็พบกับสัตว์สี่
เท้าหูยาว ขนทั่วทั้งตัวเป็นสีดำสนิท และมีดวงตาสีฟ้าสดใส มันมองอยู่นาน
จนเข้าใจว่านั้นเป็นเงาของมันเอง
กระต่ายน้อยมองเงาสิ่งกลมสีหลืองในน้ำ ในใจรู้สึกว่างเปล่า
การถือกำเนิดมาของกระต่ายสีดำนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาในฝูงกระต่าย
ขาวนี้มาก่อน หากมันเป็นคนอาจจะรับรู้เรื่องการผ่าเหล่า แต่กระต่ายกลุ่มนี้รับรู้
เพียงว่ากระต่ายน้อยตัวนี้แตกต่างและน่ากลัว พวกมันไม่ชอบใจยามมองเข้า
ไปในโพรงมืดๆแล้วพบดวงตาสีฟ้าสดใสสะท้อนแสงกลับมาโดยมองไม่เห็นอะไร
เหล่ากระต่ายจึงหลักหนีจากลูกกระต่ายสีดำนั้นโดยสัญชาติญาติ
เจ้ากระต่ายนั้นไม่รู้วิธีขุดโพรง และกระต่ายตัวอื่นๆก็ไม่ยอมรับมัน
มันจึงมีชีวิตอยู่ที่ริมบึงตลอดมา อาศัยหญ้าและน้ำนั้นประทั้งชิวิตแทบ
ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับกระต่ายตัวอื่นๆ
แต่กระต่ายดำยังมีเพื่อน
เพื่อนของมันเป็นสีเหลืองนาวลสุกสว่าง บางครั้งก็โผล่มาเต็มตัวกลม
ป้อม ยางครั้งก็เป็นเสี้ยวหรือเว้าแหว่ง โผล่ออกมาเพียงชั่วครู่แล้วก็จากไป
ลูกกระต่ายชอบเพื่อนของมัน และเฝ้ารอเพื่อนของมันประกฎกายใน
หนองน้ำอยู่ทุกค่ำคืน
กาลเวลาเปลี่ยนแปลงไปอย่างแช่มช้าในโพรงแห่งนี้ จากกระต่าย
น้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเป็นกระต่ายหนุ่มแข็งแรง แต่ความเกลียดชังจากฝูง
ของมันก็ไม่ได้ลดลง มันเติบโตขึ้น รู้วิธีขุดโพรงแล้ว แต่มันก็ยังไม่จากไป
ตัดสินใจกินนอนอยู่บนผืนหญ้าริมบึงนี้ เพื่อนของมันยังคงให้กำลังใจมันทุก
ค่ำคืนดุจเดิม
มันจองมองลงไปในน้ำ เพื่อนของมันในสภาพเกือบกลมดวงจ้อง
ตอบกลับมาอย่างเงียบงัน เจ้ากระต่ายครุ่นคิดด้วยความหดหู่ เมื่อมันเติบใหญ่
ฝูงของมันยิ่งขับไล่ไสส่งมันมากขึ้น มันไม่อยากขุดรูอยู่ในส่วนลึกในมุมมืดของ
โพรง ถ้าเป็นไปได้มันอยากอยู่กับเพื่อนของมันที่นี้ตลอดไป แต่เหล่าฝูง
กระต่ายเริ่มไม่ยินยอมแล้ว มันชะโงกหน้าลงไปมองเงาตัวเองในน้ำ แล้วนึก
สงสัยว่ามันจะลงไปอยู่กับเพื่อนมันได้ไหม?
กระต่ายย่อนหนังหน้าเท้าลงไป คลื่นสะท้อนวงจากเท้าของมัน
กระจายไปทั่วแองน้ำ เจ้ากระต่ายชักเท้ากลับ มันรู้สึกเย๊นวาบและไม่สามารถ
หยั่งเท้าได้ เจ้ากระต่ายมองเพื่อนตาละห้อย
มันไม่กล้าลงไปในแอ่ง
เงาของเพื่อนมันลับหายไป เจ้ากระต่ายเศร้าใจ คิดสงสัยว่าเพื่อน
ของมันจะโกรธไหม
แสงเริ่มจ้าขึ้น เจ้ากระต่ายเริ่มเข้านอน และคิดในใจว่าคืนพรุ่งนี้จะ
ตื่นขึ้นมาหาเพื่อนมันอีก มันรู้ว่าพรุ่งนี้เพื่อนของมันจะโผล่มาเต็มตัวแน่นอน
เจ้ากระต่ายหลับไปท่ามกลางผืนหญ้ายามเช้า
คืนนั้นมันถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงคำรามก้องกัมปนาท เจ้ากระต่าย
ตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ เสียงแผดร้องดังสนั่นก้องไปมาภายในโพรงก่อให้เกิด
ความหวาดกลัวแก่เจ้ากระต่ายดำตัวน้อยมาก เจ้ากระต่ายมองไปทางบึง เสียง
หวัดหวิวคำรามดังออกมาทางนั้น มันรู้สึกว่ากระต่ายตัวอื่นตื่นขึ้นมาด้วยความ
หวาดกลัวเช่นกัน ไม่มีตัวใดกล้าออกมาจากรู เจ้ากระต่ายดำก็กลัวมาก แต่มัน
ห่วงเพื่อนของมันมากกว่า
เจ้ากระต่ายกระโดไปริมบึง สายฝนและลมหนาวสาดซัดลงมาจาก
ช่องโพรงด้านบนพร่างพรมลงบนร่างของมันเต็มที่และตกลงบนแอ่งน้ำก่อเกิด
เป็นวงเล็กๆ มากมาย เจ้ากระต่ายฝืนทนความรู้สึกไม่สบายตัวชะโงกมอง
ลงไปในน้ำตั้งใจจะมองหาเพื่อนของมัน แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงเงาสะท้อน
วูบวาบไปมาบนพื้นน้ำมัวแสง กระต่ายดำตกใจมาก เพื่อนของมันหายไป
ไหน? ทำไมถึงไม่มา หรือเพราะเกิดอะไรขึ้น เจ้ากระต่ายจ้องมองลงไปในน้ำ
รู้สึกเห็นแสงวูบวาบไปมาหลายครั่ง อาจจะเป็นเพื่อนของมันพยายามออกมา
ก้อนกลุ่มควันสีดำที่บดบังมันจนมองไม่เห็นเพื่อนในน้ำของมันเลย เจ้าก้อน
ควันนั้นส่งแสงวาบๆเหมือนเพื่อนของมันพยายามแหวกออกมา เจ้ากระต่ายร้อน
ใจแต่ไม่อาจทำอะไรได้ ได้แต่ตากลมฝนอันรุนแรงนั้นต่อไป
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่ทราบได้ ในที่สุดสายน้ำหยดเล็กๆก็
หยุดตก เจ้ากระต่ายตัวสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ เดิมที่ร่างกายของมันก็
อ่อนแอเป็นทุนเดิมจากการไม่มีพ่อแม่ดูแล ยิ่งมาตากน้ำที่หนาวเหน็บแบบนี้ก็แทบ
แข็งตาย เจ้ากระต่ายตัวสั่นงก ฝืนลืมตามองลงไปในแอ่งน้ำ
เพื่อนของมันยิ้มให้อย่างสุกใสทามกลางบึงน้ำที่ราบเรียบใสแจ๋ว
ราวกระจก เจ้ากระต่ายรู้สึกว่าแอ่งน้ำนี้สูงขึ้นจนแทบถึงขอบบึง มันยิ้ม เพื่อนของ
มันปลอดภัย
กระต่ายตัวอื่นๆต่างออกมาจากโพรงแล้วเริ่มจ้องมัน มันคิดว่า
กระต่ายทุกตัวต่างต่างคิดว่ามันเป็นผู้ทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อครู่ขึ้น มันอยาก
อธิบาย แต่มันพูดไม่ออก และคิดว่าคงไม่ได้ผล มันหันไปมองเพื่อนของมันใน
น้ำ เห็นเพื่อนของมันส่องสว่างสดใสเหมือนจะยิ้มให้
มันไม่อยากอยู่ที่นี้ต่อไปแล้ว มันอยากไปอยู่กับเพื่อนของมัน
เพื่อนที่ดีต่อมันเพียงหนี่งเดียว แม้รูปร่างหน้าตาจะแตกต่าง แต่ไม่ได้
เกลี่ยดมันเหมือนเผาพันธ์เดียวกันที่รายล้อมอย่างมุ่งร้ายอยู่รอบๆตัวนี้ ในสาย
ตาของกระต่ายดำ มันเป็นพวกเดียวกับเจ้ากระต่ายสีเหลืองในน้ำรูปร่าง
ประหลาดมากกว่าเจ้าตัวขาวรอบตัวเขาเสียอีก
มันกลัวที่จะสูญเสียเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของมันไป หากเพื่อนของมัน
ต้องพบกับเรื่องเมื่อคืน และหายตัวไป มันคงทนทานไม่ได้ มันอยากไปอยู่
กับเพื่อนของมัน
เจ้ากระต่ายหยัดตัวที่หนาวสั่นจนไร้เรี่ยวแรงขึ้นยืน จ้องลงไปในเงา
จันทร์บนผิวน้ำ รวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย กระโดดลงไปในเงาจันทร์
ตูม
เสียงกระต่ายน้อยร่วงหล่นลงไปในแอ่งน้ำ คลื่นน้ำกระจาบไปรอบ
ด้านแล้วสะท้อนไปมา เพียงไม่นาน ผิวน้ำก็กลับมาราบเรียบเช่นเดิม
เงาจันทร์ยังคงสะท้อนผิวน้ำอย่างเงียบงัน
กระต่ายตัวนั้นไม่ขึ้นมาอีกเลย
โพรงนั้นอยู่ใต้ดินลึกลงไปหลายเมตร อาจจะเกิดจากน้ำกัดเซาะ
หรือเป็นโพรงของสัตว์อื่นอยู่ก่อน แล้วกระต่ายตกลงไปไม่ทราบได้ แต่ใน
โพรงนี้ยังมีกระต่ายอยู่ฝูงหนึ่ง
เหล่ากระต่ายนี้มีขนสีขาวราวหิมะ และดวงตาสุกใสสีเหลืองดั่ง
บุษราคัมชั้นดี ใช้ชีวิตอยู่ในโพรงไร้แสงมานานเท่าไรไม่มีผู้ใดทราบ
แม้จะเป็นเหล่ากระต่ายเองก็เช่นกัน มันมีชีวิตและตายลงในโพรง
โดยที่ไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องราวนอกโพรง เมื่อเจาะโพรงขึ้นสูงไปถึงจุดหนึ่งพบว่า
ไม่สามารถขุดต่อได้ เหล่ากระต่ายซึ่งมีนิสัยขุดลงจึงขุดโพรงไปรอบข้าง
และไม่คิดว่าจะรู้ว่าด้านบนมีอะไร อาจจะเป็นเพราะว่าสัญชาติญาติที่สืบทอดกันมา
ในฝูง เหล่ากระต่ายจึงมีชีวิตเช่นนี้สืบต่อมาหลายชั่วอายุขัย
ณ จุดกึ่งกลางของอาณานิคมกระต่าย อยู่สูงขึ้นไปยังมีช่องโพรงที่
ทะลุถึงภายนอกโพรง บางครั่งช่องโพรงนั้นจะมีลำแสงสาดส่องลงมา ทำให้
ช่องโพรงนั้นสว่างกว่าส่วนอื่น เหล่ากระต่ายที่ชินกับความมืดจึง
มักจะแสบตาและไม่ชอบโพรงที่สว่างเกินไปนั้น แต่ที่นั้นเป็นที่มีแอ่งน้ำที่
ใหญ่ที่สุดอยู่ใต้โพรง เป็นที่ที่มีพืชขึ้นหนาแน่นกว่าส่วนอื่น บางครั่งกระต่าย
ทั้งหลายจึงมาที่นี่ในตอนกลางคืนที่แสงสว่างลดลงบ้าง
ฝูงกระต่ายอาศัยอยู่ในโลกที่มีแต่พวกตนและโพรงดิน ไม่เคย
สนใจว่าอะไรอยู่นอกโพรง หรือแม้แต่สงสัยว่ามีสิ่งอื่นนอกจากที่พวกมันเห็น
หรือไม่? อาจจะเพราะมันคิดว่าทั้งหมดที่มันต้องการในการมีชีวิตล้วนอยู่ใน
โพรง
ดังนั้นนอกเหนือจากนั้นไม่จำเป็น
หากชีวิตของเหล่ากระต่ายยังดำเนินแบบนี้ต่อไปอาจจะไม่มีเรื่องราว
ให้เล่าขาน หากแต่ในโพรงกระต่ายนั้น กลับมีกระต่ายที่แปลกแยกจากตัวอื่น
ถือกำเนิดขึ้น
ณ มุมหนึ่งของถ้ำใหญ่ ในคืนที่พระจันทร์เต็มดวง แม่กระต่ายตัว
หนึ่งได้ให้กำเนิดลูกกระต่ายออกมาหนึ่งครอกที่ริมแอ่งน้ำใหญ่ โดยมีลูก
กระต่ายตัวหนึ่งในครอกเป็นสีดำสนิทดุจนิล
เมื่อลูกกระต่ายลืมตาขึ้นมามันก็พบว่ามันอยู่ตัวคนเดียว แม่ของมัน
และพี่น้องร่วมครอกล้วนตายลงหลังจากที่เกิดได้ไม่นาน ลูกกระต่ายพบว่าแม่
ไม่มีนมให้ลูกดื่มอีกแล้ว มันหันไปรอบๆก็ไม่พบสิ่งอื่นใดนอกจากหญ้า
และบึงน้ำ ในบึงนั้นมีสิ่งที่ประหลาดสีเหลืองกลมโตสุกสว่างลอยอยู่ ลูก
กระต่ายน้อยคืบคลานเข้าไปใกล้ริมบึง เมื่อชะโงกหน้าลงไปก็พบกับสัตว์สี่
เท้าหูยาว ขนทั่วทั้งตัวเป็นสีดำสนิท และมีดวงตาสีฟ้าสดใส มันมองอยู่นาน
จนเข้าใจว่านั้นเป็นเงาของมันเอง
กระต่ายน้อยมองเงาสิ่งกลมสีหลืองในน้ำ ในใจรู้สึกว่างเปล่า
การถือกำเนิดมาของกระต่ายสีดำนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาในฝูงกระต่าย
ขาวนี้มาก่อน หากมันเป็นคนอาจจะรับรู้เรื่องการผ่าเหล่า แต่กระต่ายกลุ่มนี้รับรู้
เพียงว่ากระต่ายน้อยตัวนี้แตกต่างและน่ากลัว พวกมันไม่ชอบใจยามมองเข้า
ไปในโพรงมืดๆแล้วพบดวงตาสีฟ้าสดใสสะท้อนแสงกลับมาโดยมองไม่เห็นอะไร
เหล่ากระต่ายจึงหลักหนีจากลูกกระต่ายสีดำนั้นโดยสัญชาติญาติ
เจ้ากระต่ายนั้นไม่รู้วิธีขุดโพรง และกระต่ายตัวอื่นๆก็ไม่ยอมรับมัน
มันจึงมีชีวิตอยู่ที่ริมบึงตลอดมา อาศัยหญ้าและน้ำนั้นประทั้งชิวิตแทบ
ไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับกระต่ายตัวอื่นๆ
แต่กระต่ายดำยังมีเพื่อน
เพื่อนของมันเป็นสีเหลืองนาวลสุกสว่าง บางครั้งก็โผล่มาเต็มตัวกลม
ป้อม ยางครั้งก็เป็นเสี้ยวหรือเว้าแหว่ง โผล่ออกมาเพียงชั่วครู่แล้วก็จากไป
ลูกกระต่ายชอบเพื่อนของมัน และเฝ้ารอเพื่อนของมันประกฎกายใน
หนองน้ำอยู่ทุกค่ำคืน
กาลเวลาเปลี่ยนแปลงไปอย่างแช่มช้าในโพรงแห่งนี้ จากกระต่าย
น้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเป็นกระต่ายหนุ่มแข็งแรง แต่ความเกลียดชังจากฝูง
ของมันก็ไม่ได้ลดลง มันเติบโตขึ้น รู้วิธีขุดโพรงแล้ว แต่มันก็ยังไม่จากไป
ตัดสินใจกินนอนอยู่บนผืนหญ้าริมบึงนี้ เพื่อนของมันยังคงให้กำลังใจมันทุก
ค่ำคืนดุจเดิม
มันจองมองลงไปในน้ำ เพื่อนของมันในสภาพเกือบกลมดวงจ้อง
ตอบกลับมาอย่างเงียบงัน เจ้ากระต่ายครุ่นคิดด้วยความหดหู่ เมื่อมันเติบใหญ่
ฝูงของมันยิ่งขับไล่ไสส่งมันมากขึ้น มันไม่อยากขุดรูอยู่ในส่วนลึกในมุมมืดของ
โพรง ถ้าเป็นไปได้มันอยากอยู่กับเพื่อนของมันที่นี้ตลอดไป แต่เหล่าฝูง
กระต่ายเริ่มไม่ยินยอมแล้ว มันชะโงกหน้าลงไปมองเงาตัวเองในน้ำ แล้วนึก
สงสัยว่ามันจะลงไปอยู่กับเพื่อนมันได้ไหม?
กระต่ายย่อนหนังหน้าเท้าลงไป คลื่นสะท้อนวงจากเท้าของมัน
กระจายไปทั่วแองน้ำ เจ้ากระต่ายชักเท้ากลับ มันรู้สึกเย๊นวาบและไม่สามารถ
หยั่งเท้าได้ เจ้ากระต่ายมองเพื่อนตาละห้อย
มันไม่กล้าลงไปในแอ่ง
เงาของเพื่อนมันลับหายไป เจ้ากระต่ายเศร้าใจ คิดสงสัยว่าเพื่อน
ของมันจะโกรธไหม
แสงเริ่มจ้าขึ้น เจ้ากระต่ายเริ่มเข้านอน และคิดในใจว่าคืนพรุ่งนี้จะ
ตื่นขึ้นมาหาเพื่อนมันอีก มันรู้ว่าพรุ่งนี้เพื่อนของมันจะโผล่มาเต็มตัวแน่นอน
เจ้ากระต่ายหลับไปท่ามกลางผืนหญ้ายามเช้า
คืนนั้นมันถูกปลุกขึ้นมาด้วยเสียงคำรามก้องกัมปนาท เจ้ากระต่าย
ตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ เสียงแผดร้องดังสนั่นก้องไปมาภายในโพรงก่อให้เกิด
ความหวาดกลัวแก่เจ้ากระต่ายดำตัวน้อยมาก เจ้ากระต่ายมองไปทางบึง เสียง
หวัดหวิวคำรามดังออกมาทางนั้น มันรู้สึกว่ากระต่ายตัวอื่นตื่นขึ้นมาด้วยความ
หวาดกลัวเช่นกัน ไม่มีตัวใดกล้าออกมาจากรู เจ้ากระต่ายดำก็กลัวมาก แต่มัน
ห่วงเพื่อนของมันมากกว่า
เจ้ากระต่ายกระโดไปริมบึง สายฝนและลมหนาวสาดซัดลงมาจาก
ช่องโพรงด้านบนพร่างพรมลงบนร่างของมันเต็มที่และตกลงบนแอ่งน้ำก่อเกิด
เป็นวงเล็กๆ มากมาย เจ้ากระต่ายฝืนทนความรู้สึกไม่สบายตัวชะโงกมอง
ลงไปในน้ำตั้งใจจะมองหาเพื่อนของมัน แต่สิ่งที่เห็นกลับเป็นเพียงเงาสะท้อน
วูบวาบไปมาบนพื้นน้ำมัวแสง กระต่ายดำตกใจมาก เพื่อนของมันหายไป
ไหน? ทำไมถึงไม่มา หรือเพราะเกิดอะไรขึ้น เจ้ากระต่ายจ้องมองลงไปในน้ำ
รู้สึกเห็นแสงวูบวาบไปมาหลายครั่ง อาจจะเป็นเพื่อนของมันพยายามออกมา
ก้อนกลุ่มควันสีดำที่บดบังมันจนมองไม่เห็นเพื่อนในน้ำของมันเลย เจ้าก้อน
ควันนั้นส่งแสงวาบๆเหมือนเพื่อนของมันพยายามแหวกออกมา เจ้ากระต่ายร้อน
ใจแต่ไม่อาจทำอะไรได้ ได้แต่ตากลมฝนอันรุนแรงนั้นต่อไป
เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่ทราบได้ ในที่สุดสายน้ำหยดเล็กๆก็
หยุดตก เจ้ากระต่ายตัวสั่นเทาด้วยความหนาวเหน็บ เดิมที่ร่างกายของมันก็
อ่อนแอเป็นทุนเดิมจากการไม่มีพ่อแม่ดูแล ยิ่งมาตากน้ำที่หนาวเหน็บแบบนี้ก็แทบ
แข็งตาย เจ้ากระต่ายตัวสั่นงก ฝืนลืมตามองลงไปในแอ่งน้ำ
เพื่อนของมันยิ้มให้อย่างสุกใสทามกลางบึงน้ำที่ราบเรียบใสแจ๋ว
ราวกระจก เจ้ากระต่ายรู้สึกว่าแอ่งน้ำนี้สูงขึ้นจนแทบถึงขอบบึง มันยิ้ม เพื่อนของ
มันปลอดภัย
กระต่ายตัวอื่นๆต่างออกมาจากโพรงแล้วเริ่มจ้องมัน มันคิดว่า
กระต่ายทุกตัวต่างต่างคิดว่ามันเป็นผู้ทำให้เกิดเหตุการณ์เมื่อครู่ขึ้น มันอยาก
อธิบาย แต่มันพูดไม่ออก และคิดว่าคงไม่ได้ผล มันหันไปมองเพื่อนของมันใน
น้ำ เห็นเพื่อนของมันส่องสว่างสดใสเหมือนจะยิ้มให้
มันไม่อยากอยู่ที่นี้ต่อไปแล้ว มันอยากไปอยู่กับเพื่อนของมัน
เพื่อนที่ดีต่อมันเพียงหนี่งเดียว แม้รูปร่างหน้าตาจะแตกต่าง แต่ไม่ได้
เกลี่ยดมันเหมือนเผาพันธ์เดียวกันที่รายล้อมอย่างมุ่งร้ายอยู่รอบๆตัวนี้ ในสาย
ตาของกระต่ายดำ มันเป็นพวกเดียวกับเจ้ากระต่ายสีเหลืองในน้ำรูปร่าง
ประหลาดมากกว่าเจ้าตัวขาวรอบตัวเขาเสียอีก
มันกลัวที่จะสูญเสียเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของมันไป หากเพื่อนของมัน
ต้องพบกับเรื่องเมื่อคืน และหายตัวไป มันคงทนทานไม่ได้ มันอยากไปอยู่
กับเพื่อนของมัน
เจ้ากระต่ายหยัดตัวที่หนาวสั่นจนไร้เรี่ยวแรงขึ้นยืน จ้องลงไปในเงา
จันทร์บนผิวน้ำ รวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย กระโดดลงไปในเงาจันทร์
ตูม
เสียงกระต่ายน้อยร่วงหล่นลงไปในแอ่งน้ำ คลื่นน้ำกระจาบไปรอบ
ด้านแล้วสะท้อนไปมา เพียงไม่นาน ผิวน้ำก็กลับมาราบเรียบเช่นเดิม
เงาจันทร์ยังคงสะท้อนผิวน้ำอย่างเงียบงัน
กระต่ายตัวนั้นไม่ขึ้นมาอีกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น